Τα επιφωνήματα είναι άκλιτες λέξεις που συνοδεύονται συνήθως από μικρές φράσεις και χρησιμοποιούνται στον λόγο, όταν θέλει ο ομιλητής να εκφράσει διάφορα συναισθήματα, όπως θαυμασμό, ευχαρίστηση, απορία, πόνο, λύπη, ειρωνεία, αηδία κτλ., π.χ. αχ!, αλίμονο!
Τα επιφωνήματα χρησιμοποιούνται πολύ συχνά στον προφορικό λόγο, όταν είναι συναισθηματικά φορτισμένος, και σπανιότερα στον γραπτό λόγο και κυρίως στη λογοτεχνία.
Φανερώνουν
|
Επιφωνήματα
|
1. Αβεβαιότητα
2. Απορία
3. Άρνηση
4. Θαυμασμό
5. Πόνο, λύπη
6. Περίπαιγμα, αποδοκιμασία
7. Ευχή
8. Έπαινο
9. Κάλεσμα
10. Ειρωνεία
11. Στενοχώρια, αηδία
12. Παρακίνηση
|
χμ!
α!, ο!, μπα!
α μπα!
α!, ποπό!, μπα!
αχ!, ω!, όχου!, άου!, οχ!, αλί!,
αλίμονο!, πωπώ!
ε!, ου!, αχαχούχα!
είθε!, μακάρι!, άμποτε!
εύγε!, μπράβο!
ε!, ω!
ε!, ου!
ε!, ου!, ουφ!, πουφ!, πα πα πα!
άιντε!, άμε!, μαρς!, αλτ!, στοπ!, σουτ!
|
Εκτός από τα επιφωνήματα που αναφέρονται στον παραπάνω πίνακα, χρησιμοποιούνται και επιφωνηματικές εκφράσεις ακολουθούμενες στον γραπτό λόγο από θαυμαστικό (!) και στον προφορικό λόγο από ανάλογα παραγλωσσικά (επιτόνιση κτλ.) και εξωγλωσσικά (μορφασμούς κτλ.) στοιχεία. Μπορεί να είναι ουσιαστικά, επίθετα, ρήματα, επιρρήματα και σύντομες φράσεις.
Ουσιαστικά: Κρίμα! Φρίκη! Θεέ μου! Χριστός! Βοήθεια! Θάρρος! Αέρα!
Επίθετα: Καλέ! Μωρέ! Κακομοίρη μου! Τον καημένο!
Ρήματα: Έλα δα! Ορίστε! Κόπιασε! Ζήτω! Ήμαρτον! Στάσου!
Επιρρήματα: Εμπρός! Έξω! Περαστικά! Καλά! Ωραία! Μάλιστα!
Φράσεις: Τέλος πάντων! Με το συμπάθιο! Να σε χαρώ! Μα την αλήθεια!